Zoeken
12 maart 2021
Eind jaren zeventig, een telefoontje van de meao. Of Bert na een paar maanden afwezigheid nog een keer naar school zou komen. Dat deed hij niet, want hij had het als hulpje van een lijnrijder hartstikke naar zijn zin. “Zo ben ik erin gerold”, zegt Bert Jonkers uit Meppel. “En ik doe het nog steeds met veel plezier.”
Het is woensdagochtend, half tien. Bert heeft zijn vrachtwagen ingepakt en is klaar om te vertrekken. De klokverkoop was deze dag wat eerder klaar dan anders. “Ik ga zo lekker naar mijn klanten in Zwolle, Steenwijk, Emmeloord, Staphorst en natuurlijk Meppel.” Bert heeft een enthousiaste uitstraling. Met plezier vertelt hij over het moment dat de wekker gaat op de dagen dat hij naar Plantion rijdt. “Dat is om drie uur ’s ochtends. Mijn vriendin Ina ligt dan nog te slapen, maar ik word altijd vrolijk van onze drie katten. Die liggen al op mij te wachten en kijken me aan in afwachting van een koekje.”
Grapje
Hij pakt zijn telefoon erbij om te laten zien hoe de dieren er die ochtend bij lagen. “Dit zijn meneer en mevrouw Jansen en dit is Mac. Hoe je dat schrijft weet ik niet, want er staat niks op papier. Haha.” Dan loopt hij naar de zijkant van zijn verkoopwagen. ‘Bert en Ina Bloemen’ staat erop. “Dat zij er ook met haar naam op staat was eigenlijk een grapje. ‘Dat doe je toch niet’, zei ze. Wel dus. Maar het staat ook veel gezelliger dan iets als ‘Bert Jonkers Bloemengroothandel’. Ik hou van vrolijkheid en gezelligheid.”
Sfeer en emotie
Op die manier beleeft hij ook zijn werk als lijnrijder. “Je moet niet vergeten hoe belangrijk bloemen zijn voor mensen. Ze zorgen voor sfeer, maar ze staan ook voor emotie. Zeker in deze coronatijd. Het is niet voor niks dat het goed gaat in de bloemen. Mensen hebben meer behoefte om een bloemetje te geven, als teken dat je aan ze denkt.” Als Bert vanaf Plantion koers zet naar het noorden van het land, is hij anderhalf uur later bij zijn eerste klant. “Ik weet wat ze willen en soms hebben ze ook speciale wensen aan mij doorgegeven, bijvoorbeeld bloemen voor grafwerk. Per klant ben ik ongeveer een half uur bezig, al heb ik ook een grote klant waarmee ik wel een uur zoet ben.”
Vertrouwen
Als de Meppelse lijnrijder bij zijn klanten komt, opent hij de deur aan de zijkant van zijn wagen en laat hij de trap zakken. “Dan zoeken ze uit wat ze willen hebben. Ik hoef niet echt mijn best te doen om de producten te promoten, want dat is het mooie aan bloemen: die verkopen zichzelf.” Het komt ook weleens voor dat Bert de keuze mag maken voor de klant. “Dan hebben ze het druk en zeggen ze: ‘Zet maar wat neer, want jij weet wel wat ik wil hebben’. Dat kan alleen als je elkaar door en door kent en wanneer je het vertrouwen hebt.”
Leuk bij Plantion
Bert doet zijn werk met liefde en veel plezier. “Ik vind het heel leuk om hier ’s ochtends bij Plantion te komen en te kijken wat er wordt aangeboden. Lekker ertussendoor lopen en een beetje ruiken en voelen. Ik hou ook van het rijden en het contact met mensen. Je brengt niet alleen bloemen, maar ook energie en vrolijkheid. En dat werkt twee kanten op.” Op maandag, woensdag en vrijdag maakt de lijnrijder dagen van wel veertien of vijftien uur. Hij stapt dan om half vier ’s ochtends de wagen in en is rond half zeven ’s avonds klaar. Op de andere dagen begint hij ’s morgens om acht uur. “Geen idee hoeveel uren ik maak. Dat doet er ook niet toe. Ik vind het leuk en heb nog energie over om ook te voetballen en tennissen.”
